Sevgili okurlarımız.

Yakalandığım bir kas hastalığı nedeni ile yoktan var olacak yaşamımı sürdürmekle mücadele ediyorum.Benden büyük ablam da beş yıl önce aynı hastalığın kurbanı oldu.Yine de yaşanacak çok şey var umudu ile hayat mücadelemizi sürdürüyoruz. Önümde bulunan bilgisayarım vasıtası ile dünya ile iletişim kuruyor, insanlarla tanışıyor, bir umut olsun, belki sağlığıma kavuşurum inancıyla kendimi teselli ediyor ve mücadelemi sürdürüyorum. Bu arada etrafta bir yardım umudu ile dolaşırken bana bir hayır sever tarafından bağış yapılan bilgisayarım vasıtası ile internet aracılığı ile Kağıthane’nin sesi, kulağı ve dili olan YÖN Gazetesini buldum. Gazetenin sahibi Osman Şahin beyle tanıştım.

        O’nu iyiki bulmuşum, onunla iyiki tanışmışım. Abartmak ve fazla irdelemek istemiyorum. Gerçekten bizlere bir gazetecilik örneğini göstererek elinden gelen bütün yardımları yaptı ve hala da yapmaya devam ediyor. O gerçekten bu bölge insanının değerini bilmesi gereken vasıflara sahip, toplum için çalışan bir gazetecilik örneği veriyor.

         Bizim sıkıntılarımız için mücadele veriyor, önderlik yapıyor. Kendisine burada ne kadar teşekkür etsem azdır. Bazı konularda yazılar yazdım..

         Çok beğendiğini ifade etti  Aysel, gel sana bir köşe vereyim. Kendi sorunlarınızı kendi köşende yaz dedi.

          Bende sevindim ve kabul ettim. Bundan sonra siz okuyucularımızla engelliler ve önemli konular hakkında elimden geldiği kadarı ile yazarak ifade etmeye çalışacağım. İşte ilk sorunumuzu tüm engelliler adına aşağıdaki şekilde dile getirmek istedim.

                           *                     *                       *

          Hepimizin bildiği gibi engelli insanlarımızın. Vatandaşlarımızın

sorunları  anlatmakla bitmiyor. Her  yerde engellerle karşılaşan

zaten kendilerini toplumdan soyutlanmış, dışlanmış olarak gören engelli insanlarımız
Bin bir güçlükle çıkabildikleri sokaklarda bile istedikleri gibi gezemiyor, dolaşamıyorlar.
Engelliler için ayrılmış olan en küçük yollara bile gözlerini diken araç sahipleri ve sürücüler sebebi ile.
      Zaten çoğu yollarda yapım çalışmalarında, yol yapımlarında Belediyelerimizin görmezden gelip yapmaya gerek görmedikleri Engellilerin düşünülmediği sebebi ile.
İşte ben engelli insanımız, kızımız, kardeşimiz belki de bu gün ben iyiyim sağlıklıyım bana bir şey olmaz… diyen kendimiz de olabiliriz.
       Bu kızınız K.hane, Gültepede sokağa çıkabildiğinde engelli çıkışı yapılmayan yollar ve kaldırımlar yüzünden. Görüldüğü gibi araçların yolunu kullanmak (cadde yi) kullanmak zorunda…!! aynı ihmali yapıyor ve buradan bir engelli Yol kenarına park etmiş

          34 ZV 4876 ve bunun gibi bir çok araç sahibi ve sürücüler geçer diye düşünmüyorlar. Bu ilk rastlanan bir ihmal değil nerede bir engellimizi görsek hepsi aynı sorunlardan şikayetçi ve kaldırımlara engelli çıkışlarının yapılmadığından şikayetçi…!! İşte engelli kızınız (insanımız) görüldüğü gibi önce engelli çıkışına park eden araç yüzünden kaldırıma çıkamadı. Şimdi ise yine kaldırıma engelli sandalyesi çıkışı yapılmaması sebebi ile… Araçların içinde (caddeden) gitmek zorunda.
       Peki bu kaldırımlar ve sorumsuzca bırakılan araçlar yüzünden bu insanlarımıza herhangi bir şey, bir kaza olduğunda, olursa bunun hesabını kime sormak gerekir, kimlerden sorulur.?

       Düşünün lütfen, (tahmini) 550  _ 600 metrelik bir yolda engelli insanımız bunca engelle karşılaşırsa başka gün, başka zaman içinde evinden çıkabilirse (çıkarsa) nelerle karşılaşıyorlar.?
Sayın Belediyelerimiz Belediye başkanlarımız ’a sesleniyoruz. Her yerdeki çalışmalarınızdan bu gibi sorunlarımızın da göz önüne alınmasını ve çözülmesini istiyoruz. Ve yollarımız açık olsun diyoruz.”